Zabłockiego 4 - budowa (1/3)

Blok mieszkalny (tzw. punktowiec) pod adresem Zabłockiego 4 został oddany do użytku w październiku 1977 roku.
Pozostałe bloki sąsiadujące z Zabłockiego 4 oddano jeszcze przed końcem 1976 roku. Opóźnienie w budowie "czwórki" spowodowane było wzmacnianiem skarpy, w miejscu gdzie miał stanąć blok.
Dzięki temu opóźnieniu, możemy dzisiaj podziwiać postępujące etapami prace podczas jego budowy. A wszystko to dzięki świetnym zdjęciom Pana Adama Modzelewskiego, który nie pierwszy raz dzieli się nimi na stronie Piecki-Migowo Historia.

Oto pierwsze dwa zdjęcia z placu budowy, gdzie wprawdzie bloku jeszcze nie widać, ale stoi już dźwig i trwają początkowe prace.
A poza tym widzimy:
na zdjęciu pierwszym, na pierwszym planie - blok Zabłockiego 6. Za nim bloki Wileńska 59, 57 i Zabłockiego 2. W tle po lewej stronie widać też świeżo wybudowany supersam.
Na drugim zdjęciu centralnie - Zabłockiego 8. Na tyłach - Zabłockiego 1 i Wileńska 53 (pierwszy wybudowany blok).

Duże podziękowania dla Pana Adama Modzelewskiego za zdjęcia

oraz dla
Iwony Adams
i
Beaty Kozłowskiej

-----
W ramach przypomnienia wcześniejsze zdjęcia autora:

Osiedle na kolorowych slajdach cz.1

Osiedle na kolorowych slajdach cz.2 

Osiedle na kolorowych slajdach cz.3

Osiedle na kolorowych slajdach cz.4 

-----

Helena Marusarzówna

Dziś (12.09.2021) mija 80. rocznica tragicznej śmierci Heleny Marusarzówny. Jej imieniem nazwano jedną z ulic na dzielnicy Piecki-Migowo (jednostka D osiedla LWSM Morena).

Helena Marusarzówna urodziła się 17 stycznia 1918 roku w Zakopanem.

Była zawodniczką narciarską, która największe sukcesy osiagnęła w latach 1936-1939. Wielokrotnie zdobywała tytuł mistrzyni Polski we wszystkich konkurencjach alpejskich. Pasmo sukcesów przerwała jej wojna.

Po wybuchu wojny wraz z rodzeństwem (m.in. Stanisławem Marusarzem, skoczkiem narciarskim) rozpoczęła działalność konspiracyjną jako kurier. Wstąpiła w szeregi sekcji AK - Związku Walki Zbrojnej "Zagroda", przeprowadzając przez Tatry, Słowację i dalej na Węgry osoby zagrożone aresztowaniem przez Niemców. Przekazywała też tajną korespondencję i pieniądze przeznaczone na działalność konspiracyjną w kraju.

Została schwytana w marcu 1940 r. na granicy węgiersko-słowackiej przez słowackich żandarmów. Trafiła do więzienia w Preszowie, następnie przekazana gestapo i więziona m.in. w Muszynie, Nowym Sączu, Krakowie.

12 września 1941 r. po wielu miesiącach tortur, została rozstrzelana w Pogórskiej Woli pod Tarnowem. Miała 23 lata.
Po ekshumacji w 1958 roku została pochowana na Cmentarzu Zasłużonych, na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
Pośmiertnie odznaczono ją Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.

----
Fot. ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego